1940. Ο Θεόδωρος Τζαμάλας έρχεται στην Αθήνα από τη Νέδα Μεσσηνίας και γίνεται το «ψυχοπαίδι» του Νίκου Πανά, που διατηρεί παλαιοπωλείο, γωνία Αιόλου και Μητροπόλεως στην Πλάκα. Εργάζεται εκεί και παρακολουθεί το Νυχτερινό Γυμνάσιο.
1947. Μετά την Απελευθέρωση, τα σχολεία αρχίζουν να γιορτάζουν τις εθνικές επετείους με διάφορες εκδηλώσεις, χρησιμοποιώντας παραδοσιακές ενδυμασίες σε παρελάσεις και θεατρικές παραστάσεις με θεματολογία από την Ελληνική Επανάσταση.
Το κατάστημα Πανά έχει ήδη ξεκινήσει να συγκεντρώνει από την ελληνική επαρχία παραδοσιακές φορεσιές μέσω των «γυρολόγων» και, μαζί με νεώτερες τις οποίες κατασκεύαζε, τροφοδοτούσε τα ελληνικά σχολεία για τις ανάγκες των εκδηλώσεών τους.

Μέσα στα επόμενα χρόνια, η επιχείρηση γίνεται συνώννυμη της Ελληνικής Παράδοσης, με βασικό λειτουργό της το Θεόδωρο Τζαμάλα. 1975. Το όνειρο, με το μεράκι, τη γνώση και τους κόπους όλων αυτών των ετών, πραγματοποιείται με την επιγραφή «ΤΖΑΜΑΛΑΣ» στο ίδιο τετράγωνο της οδού Αιόλου. Η παράδοση συνεχίζεται, η συλλογή εμπλουτίζεται, καλύπτοντας τις τοπικές ενδυμασίες από τις περισσότερες περιοχές της χώρας. Γιορντάνια, σταυρωτές, φυλαχτά, πόρπες, μαντήλες, σελάχια, τσαρούχια, συμπληρώνουν τις φορεσιές , κομμάτια που φτάνουν εκεί μετά το περασμά τους από επόμενες γενιές των αρχικών κατόχων τους.
Όλοι ξέρουν πλέον πως εκεί θα βρουν τη φορεσιά της Ελλάδας, για να τιμήσουν ιστορικές στιγμές της.

Πολλοί επιθυμούν να αποκτήσουν τη δική τους στολή, ταυτόχρονα κληρονομιά για τους απογόνους τους. Επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον εκδηλώνεται από τους Συλλόγους της Ελλάδας και της Ελληνικής Ομογένειας για την απόκτηση παραδοσιακών ενδυμασιών.  Έτσι ξεκινά από το Θεόδωρο Τζαμάλα η ραφή αντιγράφων των αυθεντικών στολών καθώς και η κατασκευή των αντικειμένων που τις συμπληρώνουν.
Σήμερα, στο ίδιο σημείο, εξακολουθεί ο ίδιος να «ντύνει» παιδιά και ενήλικες από όλο τον κόσμο με την παραδοσιακή ελληνική ενδυμασία.  Μαζί και η κόρη του Χριστίνα.

Η παράδοση συνεχίζεται …